Ευχαριστώ κ. Τσίπρα. Δεν είναι η πρώτη, ίσως όχι και η
τελευταία, φορά, που μου θέτετε περίπου τις ίδιες ερωτήσεις και τα ίδια
διλήμματα. Να απαντήσω λίγο διαφορετικά σήμερα, λίγο πιο συναισθηματικά. Όταν
ανέλαβα Πρωθυπουργός σε αυτή τη χώρα κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν το τεράστιο
χρέος, τα τεράστια ελλείμματα, ως σύμπτωμα βέβαια του προβλήματος που είχαμε
μπροστά μας. Βαθύτερα συμπτώματα ήταν ότι δεν είχαμε ανταγωνιστική οικονομία,
ότι αγοράζαμε περισσότερα και ξένα προϊόντα, απ' ότι πουλούσαμε ελληνικά, ότι
ουσιαστικά ήταν σε αργία η αγροτική μας παραγωγή, ένας τομέας εν δυνάμει
δυναμικός. Ένα μεγάλο μέρος της παραγωγικής, κατά τα άλλα, κοινωνίας ζούσε
παρασιτικά από το κράτος, από επιδοτήσεις, από πρόωρες συντάξεις από
εργολαβίες, που ποτέ δεν τέλειωναν, από φάρμακα που πληρώναμε πολλαπλά, από
αδιαφανείς προμήθειες, διαφθορά, ρουσφέτι – ο νέος μόνο στο Δημόσιο έβλεπε
μέλλον – από φοροαπαλλαγές σε ομάδες με αποτέλεσμα να επικρατεί ανισότητα, όπως
συνέβαινε με τις χαριστικές πράξεις για ασφαλιστικές εισφορές των Τραπεζών,
υπήρχαν δηλαδή, ιδιαίτερα προνόμια που απολάμβαναν μόνο λίγοι. Ζούσαμε, λοιπόν,
από ένα κράτος πελατειακό και όχι παραγωγικό. Από την άλλη, λέγαμε να μην
πληρώνουμε φόρους, επειδή είναι άδικοι, να μην πληρώνουμε διόδια, να μην
πληρώνουμε εισιτήρια. Πληρώναμε, όμως, κάτω από το τραπέζι την Εφορία,
πληρώναμε το φακελάκι, το γρηγορόσημο, βγάζαμε τα λεφτά μας έξω. Θέλαμε όμως,
να έρθει ο επενδυτής, να φέρει τα δικά του λεφτά, και όταν έρχονταν κάποιος,
έπεφταν να τον γδάρουν, να το πούμε πολύ λαϊκά.
Αν μου πείτε, «άντε
φτύσε τους» – τα λέω πολύ-πολύ λαϊκά – αλλά όλοι να το πούνε, όλοι μας να το
πούμε εδώ, στη Βουλή, να το κάνω. Ξέρετε, πολλές φορές κι εγώ το ίδιο
αισθάνομαι, ανθρώπινα λέω, «άει στο καλό με αυτούς που έχουμε πάνω στα κεφάλια
μας». Αλλά αυτή είναι υπεύθυνη στάση; Θα ήταν πολύ εύκολο να πω αυτό και να
κάνω τον ήρωα και να αισθανθώ προς στιγμήν εθνική ανάταση. Ξέρετε ποια θα ήταν η επόμενη μέρα όμως;
Ποια εθνική ανάταση θα αισθανόμασταν την επόμενη μέρα, που θα φεύγαμε από το
ευρώ; Που δεν θα είχαμε να πληρώσουμε; Ξέρετε ότι το έλλειμμά μας σήμερα, όχι
χθες, σήμερα είναι όσο ολόκληρη η μισθοδοσία όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Πολύ εύκολα, λοιπόν, λέτε να φύγουμε, και να
τους πούμε να φύγουν. Την επόμενη ημέρα όμως, δεν θα είχαμε να πληρώσουμε όλους
τους δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους μαζί. Αυτή θα ήταν η εθνική στάση,
η πατριωτική στάση, κ. Τσίπρα; Και
βέβαια, θα είχαμε χάσει μαζί με αυτό και τη μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε
επιτέλους αυτόν τον τόπο, με τις λιγότερο επώδυνες διαδικασίες, διότι αυτές οι
επώδυνες διαδικασίες είναι πολύ λιγότερο επώδυνες από ό,τι θα ήταν εάν είχαμε
καταστραφεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου