Ο ανυποχώρητος κ. Παπανδρέου

Η πιο πρόσφατη προσπάθεια ξηλώματος μεταρρύθμισης από την περίοδο 2009-2011 αφορούσε το νόμο που απαγόρευε σε πολιτικούς να έχουν offshore εταιρείες, οι ίδιοι ή μέσω συγγενικών ή παρένθετων προσώπων. Ο νόμος Καστανίδη (2010) ξηλώθηκε με την ψήφο της κυβέρνησης σιωπηλά. Η αντιπολίτευση δεν το είδε στο νομοσχέδιο. Μίλησε για άλλα, τσακώθηκε εντός και εκτός κοινοβουλίου, με σκυλοκαβγάδες που δεν ενδιαφέρουν κανέναν πια – ούτε τα ίδια τα κομματικά επιτελεία πολλές φορές. Βάσει του νόμου που κατάργησαν το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο Πάνος Καμμένος είναι πιθανότατα εκτεθειμένος για τις εταιρείες του πατέρα του, την ύπαρξη των οποίων παραδέχτηκε. Όπως βρέθηκε εκτεθειμένος ο κ. Καρατζαφέρης, που «έπεσε στα μαλακά». Δεν μπορεί κάποιος παρά να αναρωτηθεί εάν τα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής, συμπεριλαμβανομένου του τιμημένου ΚΚΕ, δεν έχουν τη δυνατότητα ή το ενδιαφέρον να διαβάζουν τα σχέδια νόμου που κατατίθενται, ή αν συμβαίνει κάτι πολύ χειρότερο εν προκειμένω, αν το πολιτικό σύστημα είχε λόγους να στηρίξει σιωπηλά την επαναφορά στην προτεραία κατάσταση. Ο Γιώργος Παγουλάτος είπε στην βιβλιοπαρουσίαση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου πως «ο συγγραφέας του έγινε στόχος της πιο βάρβαρης (και κατά το πλείστον άδικης) πολιτικής ανθρωποφαγίας σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο πολιτικό από το ξεκίνημα της κρίσης» Την περίοδο 2009-2011, υπήρξαν συγκρούσεις σε όλα τα επίπεδα. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου παραλίγο να βρεθεί φυλακή για τις αλλαγές που έφερε, με πρώτη αυτή του Οικονομικού Εισαγγελέα – όχι το Μνημόνιο. Αλλαγές που είχαν δρομολογηθεί πολύ πριν το Μνημόνιο ή ακόμα και την εκλογική νίκη που ήρθε με σύνθημα: «ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε». Εγώ σαν ψηφοφόρος αυτό θυμάμαι – γι’αυτό ψήφισα ΠΑΣΟΚ τότε. Προοδευτικές αλλαγές που ξεκινούσαν από στρυφνά τεχνικά ζητήματα λειτουργίας του κράτους και έφταναν στα ανθρώπινα δικαιώματα – στο νόμο για την Ιθαγένεια.

Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου έφεραν 220 νομοσχέδια μέσα σε 2 χρόνια. 
http://thecaller.gr/opinion/anipoxoritos-k-papandreou/