Όποιος στερεύει από επιχειρήματα, αφού πρώτα έχει βρεθεί
αντιμέτωπος και βεβαίως, ανακόλουθος με όσα υποστήριζε, κάνει αυτό το βήμα της
απόγνωσης προς την προπαγάνδα, που όμως, αποδεικνύεται αρκετό για να διαχωρίσει
τους χρήσιμους πολιτικούς που αγωνίζονται και συγκρούονται στο όνομα της
αλήθειας, από εκείνους που καταφεύγουν στο ψεύδος, προκειμένου να αποκρύψουν
τις δικές τους αβελτηρίες. Αυτό ισχύει και με το γνωστό: «λεφτά υπάρχουν». Η
αλήθεια είναι ότι, το σύνθημα Παπανδρέου στις εκλογές του 2009 ήταν τo «Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε». Στην
ερώτηση «που θα βρείτε τα λεφτά» για το φιλόδοξο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και
αλλαγών, απαντήσαμε εν μέσω προεκλογικής, το 2009: «Λεφτά υπάρχουν, αν τα
διεκδικήσεις,
αν προσελκύσεις επενδύσεις, αν νοικοκυρέψεις το κράτος,
αν αξιοποιήσεις τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας,
ώστε να αβγατίσουν και να δημιουργήσουν νέο πλούτο.
Αλλά αυτά θέλουν σχέδιο και θέλουν σχέδιο
που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον,
όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων,
των ημέτερων και των ισχυρών στη χώρα μας.»
Και ακόμη,
«Λεφτά υπάρχουν,
εάν χτυπήσουμε φαινόμενα φοροδιαφυγής,
αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας,
κλειστών επαγγελμάτων, σπατάλης και γραφειοκρατίας
που εμποδίζουν την υγιή επένδυση και πρωτοβουλία.
Εάν αυτά δεν απαντηθούν,
οι προσπάθειες του ελληνικού λαού θα είναι ημιτελείς ή ακόμα
και χωρίς αντίκρυσμα.
Οι κρίσεις θα επανέρχονται ως συστημικά και όχι συγκυριακά
φαινόμενα.»
Τι έκαναν οι γκεμπελίσκοι του πελατειακού συστήματος μετά
την εκλογή μας; Πήραν το «λεφτά υπάρχουν», έκοψαν τη συνέχεια που περιέγραφε
τις παθογένειες του πελατειακού κράτους και αντεπιτέθηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου