Του Κων/νου Αλεξάκου. Το λάθος του κ. Βενιζέλου έγινε πολλά
χρόνια πριν, δεκαετίες, όταν έκατσε δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου χωρίς να
μείνει πιστός στα ακλόνητα, μέχρι σήμερα, πιστεύω του. Δεν είχε, δεν έχει και
δε θα έχει ποτέ σχέση με καμία αριστερά, με καμία σοσιαλδημοκρατία, με κανέναν
προοδευτισμό. Το προσπάθησε, μίλησε για αυτά, αλλά δεν πείστηκε ποτέ ο ίδιος. Η
συμμαχία με τους Σαμαρά και Μπαρόζο για να σταματήσουν ένα ψύχραιμο δημοψήφισμα
το Νοέμβριο του 2011 δεν ήταν μία άτιμη πράξη σε ό,τι τον αφορά. Αντιθέτως,
ήταν μία «πράξη ευθύνης», μαζί με τους εκπροσώπους της ελληνικής και ευρωπαϊκής
δεξιάς, προκειμένου να σταματήσει μία δημοκρατική διαδικασία βάσης. Μία ακόμα
από όλες αυτές που πρότεινε κάθε τόσο ο διαχρονικός του αντίπαλος, Γιώργος
Παπανδρέου, που μόνο οργή και αντίδραση του προκαλούσαν κάθε φορά. Επέμεινε
στην ορθότητα ενός κοινοβουλευτικού εκβιασμού, που πρότεινε πίσω από κλειστές
πόρτες, μία ζαριά με τη χώρα να κρέμεται από μία κλωστή το 2010, για ψήφιση του
πρώτου Μνημονίου από 180 βουλευτές. Πάντα μόνος σου πήγαινες. Απάντα μόνος σου,
λοιπόν, στο «ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ» και προχώρα. Μόνος σου. Κι άσε το ξένο σώμα, την
αριστερά, τη σοσιαλδημοκρατία και τη βάση στην ησυχία τους. Διόρθωσε το λάθος
που έκανες τότε, όταν προσκολλήθηκες στον Αντρέα. Φύγε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου