Μακριά (από τον ΣΥΡΙΖΑ) και αγαπημένοι. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, η μόνη μετά το 2004 που έκανε πραγματικές μεταρρυθμίσεις.

Αν κάτι απουσιάζει από το δημόσιο διάλογο στη χώρα μας είναι η αντιπαράθεση με επιχειρήματα και όχι η δαιμονοποίηση ή ακόμα και η ποινικοποίηση της διαφορετικής άποψης.Ταυτοχρόνως, απουσιάζει εντόνως η συζήτηση με όρους ιδεολογικούς, ιδίως μετά την πολυετή συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ και εσχάτως του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Η αφορμή για το παραπάνω συμπέρασμα μου δόθηκε, ακούγοντας πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ να λένε ότι θα πρέπει το κόμμα να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις του με συγκεκριμένα στρώματα, να απογαλακτιστεί από τη ΝΔ και να έρθει και πιο κοντά με την αριστερά, εν προκειμένω με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και αναρωτιέμαι, εν έτει 2015, τι είναι πραγματικά αριστερό ή ακόμα και αν έχει νόημα το ερώτημα αυτό.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, η μόνη μετά το 2004 που έκανε πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Και όσο και αν έχει λοιδορηθεί η εποχή εκείνη τα αποτελέσματα είναι απολύτως υπαρκτά. Σταχυολογώ, προκειμένου να έχουμε μέτρο σύγκρισης με τις άλλες κυβερνήσεις: Νόμος Διαμαντοπούλου για την παιδεία, θέσπιση οικονομικού εισαγγελέα, άρση απορρήτου καταθέσεων, διαύγεια, ενιαία φορολογική κλίμακα σε όλα τα επίπεδα, ασφαλιστικό, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, νόμος για τους μετανάστες, Καλλικράτης, γενναία προσπάθεια για άνοιγμα επαγγελμάτων. Τα παραπάνω είναι πάρα πολλά, σε μικρό χρονικό διάστημα, κόντρα σε θεούς και δαίμονες και με τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέω ότι η «νέα σοσιαλδημοκρατία» θα πρέπει να έχει ως πρότυπο τα όσα έγιναν την περίοδο του κ. Παπανδρέου ή ότι το διάστημα εκείνο δεν έγιναν λάθη. Όμως, επιμένω ότι θα πρέπει να ταυτιστεί με τις γενναίες μεταρρυθμίσεις, που θα τις πιστεύει και θα τις υπερασπίζεται, διότι μόνο τότε θα μπορεί να εκπληρώσει το ρόλο της ως δύναμη που νοιάζεται για τους ανέργους, τους φτωχούς, τους μικρομεσαίους. Μόνο έτσι θα επαναδημιουργηθεί το σύγχρονο κράτος πρόνοιας, που θα παρέχει τις αναγκαίες κοινωνικές παροχές. Όλα τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά στον άρρωστο ή αλλιώς τσάμπα λόγια. Και ειδικά τώρα, που μετά και την ενσωμάτωση του κ. Τσίπρα στο «κλαμπ των Μερκελιστών», η συζήτηση ας ελπίσουμε ότι θα γίνει ουσιαστική επί τη βάσει του συγκεκριμένου. Εκεί, δηλαδή, που μπορεί να αναβαπτιστεί η σοσιαλδημοκρατία.

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/519/%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%AC-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9