Ολαρία ολαρά! Στο τέλος εποχής όλα μπερδεύονται πικρά.
Μπορείς να ακούσεις τον κ. Μίκη Θεοδωράκη, που πριν μερικούς μήνες υμνούσε
«κείνον τον Στάλιν, τον Αρχιστράτηγο του Κόκκινου Στρατού με τις νίκες στο
Στάλινγκραντ, στη Μόσχα, στο Λένινγκραντ και στο Βερολίνο», να καταγγέλλει «πως
περιφρονώ τον φασισμό σε όλες του τις μορφές, προπαντός στην πιο απατηλή και
επικίνδυνη μορφή του, την αριστερόστροφη», κι από κάτω τον κ. Νίκο Μιχαλολιάκο
να τον χειροκροτάει. Μπορείς να δεις χρυσαυγίτες να σιγοτραγουδούν Γιάννη Ρίτσο
«και τούτοι μέσ’ τα σίδερα και κείνοι μεσ’ το χώμα»...Μπορείς να πετύχεις
νοικοκυραίους Δεξιούς να δηλώνουν ευτυχισμένοι που υλοποίησαν την Αριστερή ευχή
«αφήσαμε τον καναπέ» και Αριστερούς να τους κατηγορούν για «εκδηλώσεις
πεζοδρομίου». Να ακούσεις μοναχούς στο Άγιον Όρος να ζητούν «να πάρουμε πίσω το
Μοναστήρι την Αγιά Σοφιά, την Σόφια και την Μικρασία...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου