Τι έγινε τελικά μεταξύ Μαΐου και Οκτωβρίου του 2011 στην
πλατεία Συντάγματος; Πώς η καθωσπρέπει ελληνική κοινωνία ξεκίνησε με κάποιες
γλυκανάλατες συγκεντρώσεις για να βουτήξει μετά σε ελάχιστους μήνες μέσα στη
βία, στην ισοπέδωση και να κινηθεί στα όρια της εκτροπής σε εκείνην την 28η
Οκτώβρη του 2011; Είναι μύθος οτι τα επεισόδια και τα γιουχαΐσματα έγιναν από
μια χούφτα ανθρώπους. Δεν είναι έτσι…Κυρίες με ταγεράκια, κομψευάμενοι κύριοι,
μικροαστοί-θύματα παντόφλας από την γυναίκα τους, απολίτικα αλάνια, κυνηγοί
χαβαλέ, όλοι συμμετείχαν σε μια μέρα που… όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν. Γιατί
όλοι…μα όλοι στην συνέχεια έπεσαν μαζικά στον μνημονιακό τοίχο μέσω αυτών που
στήριξαν σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις: Ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο
Καμμένος… Αυτούς πίστεψαν και από αυτούς διαψεύστηκαν…Αφήνουμε έξω το ΕΠΑΜ και
βέβαια το ΚΚΕ (που οφείλουμε να πούμε οτι ειχε την πιο ψύχραιμη και πολιτική
στάση στην διάρκεια όλης της εξάμηνης παράκρουσης στις πλατείες. Τα ντου στη
βουλή αποσωβήθηκαν απο τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ)
Η εύλογη απορία είναι που είναι οι αγανακτισμένοι! Που
εξαφανίστηκαν μετά την πτώση της κυβέρνησης
Παπανδρέου… Γιατί δεν στήθηκε μια απεργία της προκοπής, ένα επεισόδιο ρε
αδελφέ για την τιμή των όπλων! Είναι απλό ! Ενώ η λαϊκή απαίτηση ήταν «κουφάλες
έρχονται κρεμάλες» ήρθε 2ο (γαλάζιο)
μνημόνιο και 3ο (κόκκινο) μνημόνιο, το ένα χειρότερο από το άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου