Περί ΠΑ.ΣΟ.Κ ο λόγος. του Στάθη Δημόπουλου

Η εφηβική ηλικία είναι το προστάδιο της πολιτικοποίησης ενός σκεπτόμενου ανθρώπου. Έτσι και εγώ άρχισα να «ψάχνομαι» , να διαβάζω, να προσπαθώ να κατανοήσω όρους όπως πολιτεία, πολίτης, δημοκρατία , λαός, κοινοβούλιο με την ουσιαστική τους ερμηνεία που μέχρι τα 16 μου δεν ήταν παρά λέξεις που βγαίναν από το στόμα του Χατζηνικολάου στα δελτία ειδήσεων και ενός κοντού κυρίου με πολλές ελιές. Ομολογώ πως δεν ενθουσιάστηκα από τα πρόσωπα αυτά... Συνέχισα το ψάξιμο διαβάζοντας εφημερίδες, και πολιτικά εγχειρίδια από Κροπότκιν μέχρι Μακιαβέλλι... Ώσπου κατέληξα πως αυτό που με αντιπροσωπεύει περισσότερο σαν προσωπικότητα και ιδιοσυγκρασία είναι οι αρχές της αριστεράς και του σοσιαλισμού. Της αριστεράς που δεν δογματίζει και δεν μπαίνει σε καλούπια. Με φοβερές ανησυχίες και μαγεμένος από τον θεσμό της δημοκρατίας και τις αρχές της αλληλεγγύης και της ισότητας μέσα σε μια οργανωμένη κοινωνία αποφάσισα να διαλέξω και εγώ το μετερίζι μου και να παλέψω από εκεί. Και έτσι έγινε.. ΜΕΛΟΣ ΠΑΣΟΚ πια... του πολιτικού φορέα της εποχής που εξέφραζε(?) τον σοσιαλισμό. Ως μέλος λοιπόν του ΠΑΣΟΚ και όντας φοιτητής πια, οι ανησυχίες μου έγιναν ακόμη μεγαλύτερες γιατί έγινα κοινωνός σε μια διαδικασία πρωτόγνωρη για μένα. Συζητήσεις, διαβουλεύσεις με ανθρώπους που είχαμε τον ίδιο τρόπο σκέψης. Σαν σήμερα θυμάμαι την ημέρα που διάβασα την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
http://www.activistis.gr/2014/10/blog-post_52.html